Isang matapang na sundalo na anak din ng isang nag retiring sundalo.
\Anak: Tay aalis na po ako at pupunta na sa aking destino….
Tatay: Teka anak, me ibibigay ako sayo..
Anak: Ano po yun tay…?
Tatay: (Inabot and isang maliit na botelya na may nakasilid na isang
maliit na papel). Eto anak ..anting anting….alam kong mapanganib sa
lugar na pupuntahan mo, dahil totoong maraming mga kalaban., kaya kung
sakaling nanganganib na an ang iyong kaligtasan at wala ka na talagang
magagawa, buksan mo lang ang bote at basahin mo lang ang nakasulat sa
maliit na papel.
Anak: Salamat po itay, aalis na ko…
Tatay: Sige anak wag mo kalimutan ang habilin ko sa yo..
Anak: Opo tay..
(Pagdating ng anak sa kanyang destino….maraming nainkwentrong mga
laban…nabigyan ng mga medalya sa kanyang kagitingan at katapangan).
(Dumating ang panahon na talagang matindi ang labanan sa kanilang mga
kalaban…malalakas at marami talaga ang kalaban..) Dahil sa siyay
talagang matapang ..nakipag palitan ng putok sa mga kalaban…pero dahil
sa talagang marami silang kalaban sa oras na yon…marami sa mga kasamahan
niya ang namatay at kulang na sila ng pwersa..at nakita niya mga
kasamahan marami na ang namatay….Tantya niya di nila talaga kaya ang
kalaban…naisip niya delikado na siya sa sitwasyon…(naalala niya ang
habiling ng kanyang ama) (Kinuha sa bulsa ang isang maliit na bote at
kinuha ang maliit na papel….. at kanyang binasa
ANAK……T A K B O N A…………..
nagpasalamat siya sa anting anting at naligtas siya!
\Anak: Tay aalis na po ako at pupunta na sa aking destino….
Tatay: Teka anak, me ibibigay ako sayo..
Anak: Ano po yun tay…?
Tatay: (Inabot and isang maliit na botelya na may nakasilid na isang
maliit na papel). Eto anak ..anting anting….alam kong mapanganib sa
lugar na pupuntahan mo, dahil totoong maraming mga kalaban., kaya kung
sakaling nanganganib na an ang iyong kaligtasan at wala ka na talagang
magagawa, buksan mo lang ang bote at basahin mo lang ang nakasulat sa
maliit na papel.
Anak: Salamat po itay, aalis na ko…
Tatay: Sige anak wag mo kalimutan ang habilin ko sa yo..
Anak: Opo tay..
(Pagdating ng anak sa kanyang destino….maraming nainkwentrong mga
laban…nabigyan ng mga medalya sa kanyang kagitingan at katapangan).
(Dumating ang panahon na talagang matindi ang labanan sa kanilang mga
kalaban…malalakas at marami talaga ang kalaban..) Dahil sa siyay
talagang matapang ..nakipag palitan ng putok sa mga kalaban…pero dahil
sa talagang marami silang kalaban sa oras na yon…marami sa mga kasamahan
niya ang namatay at kulang na sila ng pwersa..at nakita niya mga
kasamahan marami na ang namatay….Tantya niya di nila talaga kaya ang
kalaban…naisip niya delikado na siya sa sitwasyon…(naalala niya ang
habiling ng kanyang ama) (Kinuha sa bulsa ang isang maliit na bote at
kinuha ang maliit na papel….. at kanyang binasa
ANAK……T A K B O N A…………..
nagpasalamat siya sa anting anting at naligtas siya!